கறுப்பு மழை

புதியதாய் இருக்கிறது இந்த மழை!
கறுப்பாய்.. கவிச்சை வாடையுடன்....
வீச்சம் கொண்டு பெய்ய துவங்குகிறது.
தோல்களின் வழி உள் உறுப்புகளில்
கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் ஊர்ந்து நிறைகிறது.
நிறைதலின் உச்சமாய் என்னையறியாமல் உடல் விரைத்து நடுக்கமுற
...ஈனக்குரலில் முனகுகிறேன்... பிதற்றுகிறேன்.. உளறுகிறேன்.
மெல்ல மெல்ல உடலின் குளிர்தலில் மனம் மூச்சடைத்து சூடேறுகிறது.
துளிகள் ஒவ்வொன்றிலும் என் ஆண்மையை நிறைத்து
சூழ் கொண்டு பின் விழுந்து சிதறுகிறது மழை.
...விடாது சூழ்கொள்ளும் அதன் வேகத்திற்கு ஈடுகொடுக்க இயலாமல்
துவண்டு இருள்கிறது வானம்.
'விடாது கறுப்பு' என்பதாய் இருளோடு இருளாய் பெய்கிறது கறுப்பு மழை!
தொடர்ந்து தொடர்ந்து இருளை இன்னும் கறு(ரு)மையாக்குகிறது.
மழையும் இருளும் நெருக்கத்தை கறுமையாய் வடிகட்டுகின்றன.
இருவரும் பிணைந்து வெப்பமாய் மூச்சிடுகின்றன.
இவர்களின் மூச்சின் வேகம் எழுப்பும் சத்தம் அச்சமூட்டுவதாய்
அண்டை வீட்டிலுள்ளோர் வேக வேகமாய் கதவடைக்கின்றனர்
அனைவரும் கதவடைத்த பின் அதீத உக்கிரத்துடன் ஓவென்று பெய்கிறது கறுப்பு மழை!